Silent Sky Project#90 home edition

Because of Covid-19 the festival Into The Great Wide Open organised a Silent Sky Project# for all of us staying at home. With a live broadcast the group listened to my introduction and together we looked at the sky in silence for 20 minutes, all at the same time. Everybody was asked to send a photo of the sky and of themselves. We have reactions from Sweden, The Netherlands and Kenia.

Thanks to: festival Into The Great Wide Open.

© Rob Sweere 2020

Reactions from participants send by e-mail:

• Samen stil is rijk stil. Samen de lucht beleven is stille rijkdom.
• We lagen op ons balkon. Bijzonder om daar te liggen, ons en mijn eigen huisplekje te voelen in zo een groot geheel. Van boven naar beneden voelend, en andersom.  Mijn hart opende zich naar een enorme ruimte.  De lucht was licht gemêleerd grijs.  Felle lichtspikkeltjes bewogen als moleculen eroverheen. Als watervlooien in water. Even werd het grijs dunner, schemerde een lichtblauw erdoorheen. Ontroerend. De tuimelend diepe ruimte liet zich even voelen. Dank jullie wel! Het was heerlijk en bijzonder om op home-base mee te doen.
• Het was bij zonder om de wolken over en langs elkaar heen te zien schuiven. Boven mij was een flintertje blauw dat afwisselend groter en kleiner werd. Dit kijkgaatje naar het universum werd soms door de wolken vrijgegeven. Dan kreeg ik uitzicht op een oneindige verte, op ruimte waar alles mogelijk is. Het gaf me een gevoel van hoop. Het is er dus, die ruimte, het bestaat!
• Heerlijk gekeken vanuit een winderig, zonnig met mooie wolken lucht in Vlieland. Zag mooie schilderijen verschijnen in de lucht!
• Good morning! My name is Therese and i participated from Gothenburg, Sweden.
• Toen ik las van jouw project wilde ik meteen meedoen, omdat het mijn natuur is te kijken, voelen, ervaren, cre-ëren etc… En de natuur met haar elementen mijn thuis is. Dusss…. JA! zei alles in mij. Ik doe mee. Het weer hier in Doesburg was niet erg uitnodigend om in buiten te gaan liggen, maar minstens uitdagend. Toevallig had ik sinds gisteren een heel grote kartonnen doos in huis, waar de krukken, die mijn been momenteel vraagt in bezorgd waren. Deze kartonnen doos werd mijn ‘matras’ in het natte gras van mijn rijke tuin. En met ‘n kussen voor mijn hoofd een riante basis voor het komende half uur. Een omslagdoek beschermde me enigszins tegen de regen. En daar lag ik. Boven mij grijze lucht waaruit zacht de motregen mijn gezicht kietelde en streelde. Ondanks het grijze, was het licht te fel om in te kijken… Twinkeling als sterren verschenen op mijn netvlies en af en toe ‘n druppel in mijn oog. Dan maar even mijn ogen dicht. Het licht, dat door mijn ogen heen scheen tilde mij op, nam mij mee als één van de wolken, mee op reis in het luchtruim. Één werd ik met alles en gewichtloos. Een staat, die ik ook ken van andere momenten in de natuur. Toen ik mijn ogen weer opende kon ik gemakkelijker kijken en zag ik de beweging van tientallen tinten grijs en lichtblauw langzaam over elkaar heen schuiven, als op een kleurenpallet van een schilder. In de boom koerden twee duiven, op de top van de huizenhoge conifeer roepend en daar was nr. drie. In mij hoorde ik:”koester familie” en voelde ‘n glimlach op mijn gezicht. Toen het wat natter werd, werd ik wat onrustig en mijn openheid in de lucht te zien nam af. Net toen ik op wilde staan, kwam mijn kat en vleide zich op mijn borst. Met gesloten ogen ontving ik nu de blik van de lucht op mij gericht. Zacht, ontwapenend…
• Name : Benard omondi Location: Sega,Siaya county ,kenya
• Dank jullie wel! Het was heerlijk en bijzonder om op home-base mee te doen.